Charlotte tijdens haar studietijd in Oeganda

Wat was het eerste wat je dacht toen je in Oeganda aankwam?

"Jezus, ik was vergeten hoe warm het hier kan worden hier". En ook: "ik heb de geur van de lucht hier gemist". (De lucht in het gros van Sub-Sahara-Afrika heeft een hele kenmerkende geur, het ruikt een beetje naar brandhout. Ik mis die geur altijd als ik weer terugkom in Nederland.)

Wat was het meest shockende verschil tussen Nederland en Oeganda?

Ik zou waarschijnlijk zeggen: de manieren van de mensen. De meeste mensen in Oeganda hebben een overvloed aan sociale vaardigheden, vergeleken met de meeste Nederlanders. Ook al was dat niet echt heel schokkend voor mij, aangezien ik hiervoor al eerder in Oeganda ben geweest – maar ik kan me goed herinneren dat ik er van schrok tijdens mijn eerste keer in het land. Ook doordat de mensen zo vriendelijk zijn, blijf je tijdens een gesprek wel minstens tien minuten met elkaar praten totdat je het uiteindelijk pas hebt over het eigenlijke punt van je gesprek; ze hebben het eerst over je hele familie, vragen hoe het gaat (wat soms ook best irritant kan zijn als je haast hebt – vooral ook omdat ik een Nederlandse ben en vaak nogal direct ben).

Heb je ooit heimwee gehad? Hoe ben je hiermee omgegaan?

Heel soms, maar als ik er last van kreeg belde ik met mijn familie of omringde ik mijzelf met andere Nederlanders. De Nederlandse gemeenschap in Oeganda is best wel groot dus ik kwam bijna overal wel Nederlanders tegen. Ook kwam mijn familie zo nu en dan op bezoek, wat het allemaal een stuk makkelijker maakte!

Voelde je je thuis in Oeganda? Waarom (niet)?

Best wel, grotendeels. Wederom, dankzij het feit dat de Oegandezen zo vriendelijk zijn. Ik heb altijd al gezegd dat ik er zo naar zou verhuizen en dat ga ik, nadat ik mijn Masters-diploma heb afgerond, waarschijnlijk ook doen. Daarnaast ben ik helemaal gek op het warmere weer (ook al kan het soms rond december en januari iets te warm worden) en de natuur is gewoon zo prachtig! Maar uiteindelijk loop je toch altijd een aantal kleine probleempjes tegen het lijf terwijl je probeert aan te passen aan de manier van leven.

Geef ons tips over met wie je bevriend moet raken in het buitenland. De Russen? De Ieren? De Chileense?

Er waren niet echt veel internationale studenten bij de Makerere Universiteit, maar, ik ben wel bevriend geraakt met een meisje uit Finland waar ik ook dagelijks mee om ging. Ze was erg chill en feministische rants waren echt haar ding dus het klikte allemaal meteen! Daarnaast ging ik ook veel om een aantal Nederlanders ook al waren ze, in mijn mening, veel te luidkeels en zelfs bod naar de lokale bevolking (racistische opmerkingen, niet proberen om de lokale taal te leren spreken ondanks het feit dat ze daar al jaren wonen, hun personeel hun ondergoed laten wassen ook al was dit een groot taboe onder de Oegandezen).

De meeste expats in Oeganda zijn Amerikanen en die zijn er grotendeels alleen maar om christendom en homofobie te verspreiden. Die vermeidde ik dus als de pest. 

Beschrijf de inwoners van Oeganda in drie woorden.

Aardig, chill, nieuwsgierig

Wat heb je geleerd van je ervaring in het buitenland? Was het de geliefde community die je leuk vond? De goedkope cocktails? De prachtige natuur? Of was je ervaring minder dan verwacht? Details, we willen details!

Ik zou zeggen een combinatie van de geweldige gemeenschap, de overall ervaring (het bijwonen van een universiteit aan de andere kant van de wereld), het zelfstandiger worden als persoon en de overweldigende natuur. Heb ik veel geleerd bij de universiteit in Kampala? Nee. Maar ik had het voor geen goud willen missen!