Meg tijdens haar studie in Leicester

Meg in Leicester: “Ik heb me nooit awkward of ongewenst gevoeld.”

Ik ben zo vaak naar Londen gegaan – dus laten we beginnen bij de treinaankomst in Leicester. Het voelde eerst alsof er bijna nooit iets gaande was en dat ik elk weekend waarschijnlijk toch zou ontsnappen naar Londen. Maar ik werd verliefd op het leven in een universiteitsstad met halls en grote campussen. Precies zoals in de film. Zo zijn we het niet gewend in Australië.

Een inactieve levensstijl

Het leven in huis was heel erg wennen. Het weer was vreselijk en daardoor kon ik niet veel ondernemen in het begin. Later vond ik wel leuke dingen om te doen buiten het slechte weer om. Het eten zal ook altijd anders zijn dan thuis. De Britten weten hoe ze ALLES gemakkelijker kunnen maken (zoveel verpakte sandwiches!) maar zullen het nooit voor elkaar krijgen hun koffie zo goed te maken om mijn Australische smaakpapillen tevreden te stellen. De verschillende culturen binnen het kleine Leicester maakten het divers en zorgden ervoor dat ik mijn tijd zoveel meer waardeerde dan ik verwachtte.

Stop met Skype

De eerste drie weken huilde ik zonder schaamte! Het is in het begin altijd een shock en even wennen. Ik denk dat ik uiteindelijk op een punt was beland waar ik dacht “Goed, ik moet stoppen met dit Skypeleven en hier het beste van maken”. Toen vond ik een baantje achter de bar, een goede afleiding ondanks de enorme werkdruk van mijn masteropleiding. Ik ben iets ouder dan de rest van de studenten en was niet zo’n fan van al die bar crawls dus ik keek er altijd naar uit om gewoon te werken. Hierdoor kon ik ook locals ontmoeten – echt een van de beste beslissingen die ik ooit heb genomen.

Zeg ja tegen alles

Ik voelde me thuis in Leicester. Ik was geïnteresseerd in de stad. Als je je eenmaal overgeeft aan alle gebeurtenissen en ja zegt op alles waar je ja op kunt zeggen, dan ontspan je supersnel. Het is doodeng in het begin en er waren een paar domme acties maar over alles heb ik uiteindelijk kunnen lachen.

Internationals

Maak vrienden met Duitsers! Ik vind ze altijd hard overkomen op een hilarische manier en ze zijn echt in staat het ‘take a piss’ naar een next level te brengen. De Scandinaviërs organiseren altijd de beste feestjes, maar die zag ik nooit overdag. En de mooiste Egyptische vrouw heb ik hier ook ontmoet, zij is nu een van mijn beste vriendinnen. Eerlijk gezegd vallen nationaliteiten gewoon meer op wanneer je er één grote groep van meemaakt dus ik denk dat de Engelsen ook wel oké zijn. Dat die meiden alléén met een superkorte jurk en hoge platforms door ijs en sneeuw kunnen lopen is bizar.

Food

Ik kon niet tegen de Engelse vleesproducten (Pork Pies, Blood Sausage) en Full English Breakfasts.

Het soort van samenkomen

Er is zo’n trots in een kleine stad als Leicester. Ik had het geluk de grote overwinning van hun voetbalteam te mogen ervaren. De hele stad was weken aan het feesten en ik was toen nog steeds aan het werk in de bar. Het is een soort samenkomen dat je niet terugvindt in Londen of Melbourne. De leefkosten zijn zoveel lager dan de grote steden en het nachtleven is klein als je kijkt naar plekken waar je naartoe kunt gaan, maar elke avond wordt altijd te gek.

Ik had nooit verwacht dat ik levenslange vrienden aan dit avontuur zou overhouden. Mensen waren zo verwelkomend. Ik voelde me nooit awkward of ongewenst of als de ‘random foreign chick’. Ik heb oprecht interesse getoond in waar ik was en vergeleek het niet met thuis, wat gemakkelijk is om juist wel te doen.

Ook ontmoette ik mijn huidige vriend hier en ik had het geluk dat hij net als ik betrokken is in de lokale muziek en art scene. Dit maakte mijn ervaring hier natuurlijk nog beter! Aan het einde voelde Leicester als mijn thuis. Nu woon ik in Amsterdam met mijn vriend, maar ik kan niet wachten om weer naar Leicester te gaan.

Britten in drie woorden:

Puns. Banter. 'British Politeness'.